Wioska Indiańska FORT WAPITI-edukacja przez rozrywkę

Prezentacja eksponatów (XVIII i XIX wieczne stroje, broń, instrumenty muzyczne, sprzęty domowego użytku)- eksponaty kilkakrotnie wystawiane w muzeach i domach kultury, oryginały sprowadzone z kraju Indian, kopie i repliki, wraz z opowieścią o życiu Indian, dostosowane do wieku dzieci

Muzyka od wieków była niezwykle ważna w życiu Indian. Wszystkie tańce, ceremonie odbywały się w rytm bębnów, grzechotek i pieśni. Indianie posiadali wiele różnych rodzajów pieśni, były pieśni obrzędowe, wojenne, honorujące tak zwane honor song oraz pieśni do tańca. Pieśń którą uczymy dzieci jest prawdziwa, nauczył ją nas przed laty Indianin przebywający w Europie na Świętym Biegu na Rzecz Ziemi. Nie jest to pieśń religijna także każde dziecko może się jej nauczyć.

Strzelanie z broni palnej jak również wiatrówki to niezwykła frajda zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych. Broń panna była w użyciu w kraju Indian dlatego postanowiliśmy dać możliwość odwiedzającym spróbować. Uczymy strzelać z wiatrówki dzieci starsze 12, 13 letnie i starsze. Strzelnica jest zupełnie bezpieczna, ładuje i podaje instruktor, jednocześnie instruuje jak trzeba poprawnie strzelać z broni palnej.

Rzuty strzałami pochodzą bezpośrednio od indiańskiego plemienia Crow z Montany. Rzucali oni strzałami albo do celu albo w ten sposób że jeden uczestnik takich zawodów rzucał jedną strzałę przed siebie i kiedy wbiła się w ziemię, pozostali na komendę miotali swoje, wygrywał ten który najbliżej wbitej strzały trafił. My oczywiście przygotowaliśmy prostszą i bezpieczniejszą wersję tej gry, dzieci rzucają do celu.

Uczymy rzucać włócznią, jest to replika krótkiej włóczni używanej przez Indian Ameryki Północnej do polowania na grubą zwierzynę taką jak bizony lub niedźwiedzie. Takie włócznie były używane również do walki. Przy tym stanowisku stoi animator który tłumaczy jak należy rzucać żeby trafić precyzyjnie do celu. Małe dzieci również rzucają, ponieważ animator pomaga żeby dziecko nie zrobiło sobie krzywdy.

Uczymy strzelać z łuku sporządzonego współcześnie, ale wykonanego według wzoru XIX w., konnych Indian Am. Pn. takich plemion jak Siuksowie czy Czejenowie. Jest to łuk krótki o naciągu dostosowanym do dzieci ale posiadamy również łuki o mocniejszym naciągu dla dorosłych oraz łuki historyczne. W przypadku dzieci zawsze czuwa instruktor, animator który pomaga dzieciom nie dającym sobie rady strzelić samodzielnie. Każde strzelanie, zarówno dzieci jak i dorosłych poprzedza dokładna instrukcja. Strzelnica jest zabezpieczona tak żeby nikomu nic się nie stało.

Jest to gra zręcznościowa uwielbiana przez dzieci. Stoją one w dwóch drużynach- rzędach i ci którzy są na przodzie trzmają w ręku prosty patyk do którego przywiązane są długim sznurkiem gumowe węże. Zawodnicy mają za zadanie nakręcać sznurek na patyk, wtedy węże przybliżają się do nich, wyglądają jakby pełzały. Wygrywa ten do którego wąż najszybciej dopełznie. Tej grze towarzyszy gromki doping drużyn i bardzo duża ekscytacja i emocje uczestników.

Jest to gra zręcznościowa która wydaje się na pozór prosta, ale nie jest, gdyż wymaga dużo cierpliwości i zręczności. Polega ona na wrzucaniu drewnianych węży grzechotników przy pomocy dwóch prostych patyków do wiklinowego koszyka. Gra bardzo emocjonująca zarówno dla dzieci jak i dla dorosłych.

Jest to prosta gra zręcznościowa, ulubiona gra dziecięca, wymagająca jednak mnóstwo cierpliwości i uwagi. Polega ona na łowieniu drewnianych rybek przy pomocy krótkich wędek z umocowanym na rzemieniu haczykiem. Jest to gra atrakcyjna nie tylko dla małych dzieci, starszych również a nawet dorosłych.

Jest to prosta gra ale bardzo lubiana przez dzieci, polega ona na precyzyjnym rzuceniu gumową obręczą tak aby trafić na drewniany "bizoni" róg.

Jest to gra bezpośrednio pochodząca plemienia Czejenów. Uwielbiana przede wszystkim przez starsze dzieci i dorosłych. Polega ona na tym że dwóch zawodników, dzierżących swojego długiego kija, wchodzi na równoważnie która jest ustawiona trochę wyżej gruntu. Gra polega na tym że zawodnicy starają się spowodować że przeciwnik będzie zmuszony, tracąc równowagę, podeprzeć się stopą. Uzyskuje to w ten sposób że stara się wybić trzymany w ręku przeciwnika kij, oraz wprawiając w ruch równoważnię huśtając się na niej. Przeciwnik może się podpierać jedynie kijem, jeżeli podeprze się stopą przegrywa. W tej grze należy przestrzegać zasad, czyli przede wszystkim nie uderzać przeciwnika kijem oraz nie machać nim wysoko.

Ta gra również należy do tych zabawnych. Dwóch zawodników stojących w niewielkiej odległości od siebie każdy na swoim pieńku, trzymają w obu rękach dwie krótkie liny. Gra polega na tym że należy pociągać za linę tak żeby spowodować że przeciwnik nie utrzyma równowagi. Trzeba to robić bardzo uważnie, raz pociągając, raz rozluźniając ucisk tak aby samemu nie wpaść z pieńka.

Jest to bardzo zabawna gra. Dwie drużyny stojące obok siebie na starcie, każda licząca po co najmniej kilku zawodników, stojących jeden za drugim. Wszyscy oprócz tego na samym końcu mają zakryte oczy. Wtedy sędzia ustawia na ich drodze miękkie przeszkody, nie wcześniej. Na sygnał mają za zadanie przejść trasę slalomu, mijając przeszkody. Kieruje nimi zawodnik który jest na samym końcu i tylko on widzi przeszkody. W ten sposób że kiedy należy skręcić w prawo klepie zawodnika przed nim w prawe ramię a on osobę przed sobą również w prawe ramię. Zanim sygnał dojdzie do pierwszego zawodnika i skręci to tworzą się bardzo za zabawne sytuacje: albo wejdą w przeszkodę albo nie trafią w bramkę albo pójdą w zupełnie inną stronę niż trzeba. To tworzy niezwykle zabawną atmosferę zarówno uczestników jak i obserwujących.

Życie Indian obfitowało w różne przygody, wyprawy łowieckie czy wojenne. Stworzyliśmy tor przeszkód gdzie dzieci mogą się poczuć jak na wyprawie. Muszą za pomocą liny przeskoczyć na drugą stronę kanionu, przeskakiwać przez płotki i przechodzić pod płotkami, przejść przez ruchomy mostek nad przepaścią, wejść do tunelu który przypomina gawrę niedźwiedzia czy uciekać przed pędzącą strzałą.

Indianie inaczej malowali swoje twarze kiedy wybierali się na wojnę, inaczej kiedy mieli tańczyć, jeszcze inaczej kiedy zmuszeni byli zabezpieczyć się przed gryzącymi moskitami. Pomalujemy twoje dziecko w typowo indiańskie barwy, inaczej dziewczynki a inaczej chłopców. Współcześnie Indianie których znamy również malują na tanecznym, kolorowym festiwalu Pow Wow swoje twarze, ale tylko wzorami należącymi do ich rodziny lub Klanu. Nikomu nie wolno kopiować takich wzorów należących do innych.

Uczymy dzieci bardzo prostego, prawdziwego tańca który pochodzi bezpośrednio od plemienia Irokezów. Taniec ten został podpatrzony przez osiemnastowiecznych traperów, podróżujących po bezdrożach puszcz, w których zamieszkiwało to sławne plemię. Dzieci w tańcu odtwarzają polowanie aligatora. Większość tańców indiańskich przedstawiało polowanie lub sposób poruszania się zwierząt. Taniec którego uczymy nie jest tańcem obrzędowym.

Któż nie lubi klimatycznego ogniska rozpalonego w pięknym miejscu, cudownego aromatu dymu mieszającego się z powiewem świeżego górskiego powietrza. Któż nie lubi kiełbasek usmażonych na ogniu, lub ziemniaków upieczonych w popiele. Ognisko towarzyszy każdej imprezie w naszym Forcie. Przyjeżdżające do nas wycieczki mają organizowane ognisko, turyści nocujący w tipi mogą wieczorem rozpalić niewielki ogień w kręgu tipi lub w swoim własnym domku indiańskim, można nawet zasnąć wpatrując się w plomienie.

Jest to gra w terenie, drużynowa, na zasadzie planszówki. Cztery drużyny, liczące po kilku zawodników, każda z nich posiada pionek który jest wyrzeźbionym dużym totemem. Do wyboru niedźwiedź, orzeł, wilk i bóbr. rzucając kostką, jest to prawdziwa kość bizona, w zależności od ilości oczek na wyrzuconej kości przechodzą określoną ilość pól. Na poszczególnych polach znajdują się zadania przygody które trzeba prawidłowo wykonać, żeby rzucić kostką i pójść dalej. Zadania są różorodne: rzucanie lasem, rzucanie podkowami, rozpalanie ognia, budowa prostego szałasu, pal męczarni, bizonie jądra, huśtanie na linie, czasami trzeba zatańczyć. Gra uwielbiana przez dzieci.

Warsztaty rękodzieła które proponujemy są dostosowane do wieku dzieci. Wszystkie, bez względu na wiek, wykonują naszyjnik z koralików z zawieszką z czaszki bizona które własnoręcznie nawlekają na skórzany rzemień. Innymi elementami warsztatów jest krążek brzozowy na którym po jednej stronie malują trop wilka a po drugiej indiański namiot tipi. Można z niego zrobić naszyjnik lub zawieszkę na ścianę. Mniejsze dzieci mogą wykonać szablon tipi który własnoręcznie wytną, pokolorują i skleją. Starsze wykonują przepiękną, oryginalną ozdobę Inków o nazwie "Oko Boga". Jest wykonana z włóczki, bardzo kolorowa, efektowna, idealna na powieszenie na ścianie.